Rees Diepen volgde na een universitaire studie rechtsfilosofie een opleiding aan De Nederlandse Fotovakschool in Den Haag. Al snel na het behalen van haar vakdiploma in 1955 werd zij uitgenodigd om mee te werken aan het blad Fotografie, vakblad voor het fotografisch ambacht. Ze schreef een artikel over kinderfotografie, haar ontluikend specialisme. De publicatie trok de aandacht vanwege de inhoud. Diepen pleitte er voor dat een fotograaf zich verplaatste in de wereld van het kind. Echtheid en natuurlijkheid waren haar uitgangspunten. Ze haatte de gedwongen pose en de grimas van het kind dat zich gefotografeerd weet. Ook de foto’s bij het artikel vielen in de smaak. De conservator van het Prentenkabinet van de Rijksuniversiteit Leiden bestelde een opname. In 1960 kreeg Rees Diepen haar eerste solotentoonstelling. Bij de Brabantse Stichting voor Beeldende Kunst en Edelambacht in Tilburg toonde ze achtendertig kinderfoto’s. De kritieken in de pers, ook in de landelijke, waren lovend. Het jaar erop volgend bracht opnieuw een mijlpaal: de uitgave van haar eerste fotoboek Argeloos begin met teksten van Nanny Snijders-Oomen. Haar naam als begenadigd kinderfotografe was definitief gevestigd.